Της Κατερίνας Κελαΐδη (Katherine Kelaidis) | English | ру́сский
Αυτό το άρθρο δεν υπερασπίζεται την σεξουαλική εργασία, και δεν αρνείται την ανάγκη για μετάνοια. Αυτό το άρθρο απλά μας ζητάει να επανεξετάσουμε πώς αντιμετωπίζουμε αυτούς που εργάζονται στον τομέα σεξουαλικών υπηρεσιών.[1]
Εάν υπάρχει ένα πράγμα που ακόμη και οι πιο θεολογικά αναλφάβητοι μπορούν να θυμηθούν από την ζωή του Χριστού, είναι ότι έκανε παρέα με άτομα αμφιβόλου φήμης: φοροσυλλέκτες, ζηλωτές (που στην Παλαιστίνη του 1ου αιώνα ήταν το ιδεολογικό ισοδύναμο των σημερινών φονταμενταλιστών τρομοκρατών), και πόρνες. Αυτό δεν ήταν κάτι το ασήμαντο για έναν ευσεβή Εβραίο στην Παλαιστίνη του 1ου αιώνα. Οι ευσεβείς Εβραίοι δεν συσχετίζονταν με αμαρτωλούς, τους απέφευγαν, και ανήκαν σε εντελώς διαφορετικούς κοινωνικούς κύκλους. Ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που κίνησε τις υποψίες των Φαρισαίων ενάντια στον Χριστό: «διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν;» Ο Ιησούς τους απάντησε ότι «οὐ χρείαν ἔχουσιν οἰ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες.». Ο Θεός δεν «ἦλθον καλέσαι δικαίους» όπως πίστευαν οι περισσότεροι άνθρωποι στα αρχαία χρόνια. Ήλθε για αυτούς που τον χρειάζονται, όπου κι αν βρίσκονται, σε οποιαδήποτε κατάσταση. Ήταν μια επαναστατική ιδέα, τόσο τότε όσο και τώρα. ….